تاریخچه کاشت ناخن و انواع ناخنهای اکستنشن (کاشت ناخن) که با نام‌هایی همچون ناخنهای جعلی، ناخنهای کاذب، ناخنهای آرایشی، بهبود دهنده‌های ناخن، پوشش‌های ناخن یا الحاقات ناخن نیز شناخته می‌شوند، به بخشهایی گفته که بر روی ناخنهای دست و شصت پا به عنوان لوازم آرایشی استفاده می‌شوند. بعضی از ناخنهای اکستنشن طوری طراحی می‌شوند که تا جایی که ممکن است ظاهری کاملا مشابه با ناخنهای واقعی داشته باشند، در حالی که بعضی دیگر از انواع آنها به منظور ایجاد ظاهری زیباتر تعمدا متفاوت از ناخنهای واقعی طراحی می‌شوند. برخلاف اغلب مانیکورها، ناخنهای اکستنشن نگهداری مداوم لازم دارند؛ توصیه می‌شود که به طور متوسط هر دو هفته به آنها رسیدگی شود. با این حال، تنوع طرح و شکل و دوام نسبتا بالای آنها از جمله مزایای آنها در مقابل دیگر انواع مانیکور محسوب می‌شود.
انواع کاشت ناخن:
کاشت ناخن و ناخنهای اکستنشن به عنوان بخش اضافه شده به ناخنهای طبیعی عمل می‌کنند، نه جایگزین آنها. دو رویکرد اصلی برای ساخت ناخنهای مصنوعی وجود دارد، لبه‌ها (Tips) و فرمرها (Forms). تیپ های ناخن صفحه‌های پلاستیکی سبک وزنی به شکل ناخن هستند که بر روی انتهای ناخنهای طبیعی چسبانده می‌شوند. فرمها ورق‌های شکل داده شده‌ای با یک لبه چسبانده هستند که به طور موثری به دور نوک انگشت پیچیده می‌شوند. در بالای آنها، یا مواداکریلیک، یا ژل پایه سخت و یا هر ترکیبی از هر دو آنها ممکن است استفاده شود. تیپ های ناخن در طرح‌های بسیار متنوعی موجود هستند که انواع آن مانند عبارتند از رنگ های ساده تا طرح‌های گرافیکی مانند عکس حیوانات و رنگ‌های متالیک. ناخنهای اکستنشن را می‌توان شکل داد، برش داد و پر کرد تا به شکل‌ّهای گوناگون درآیند که از جمله این شکل‌ها می‌توان به مربع، بیضی مربعی (اسکوییوال) (Squoval)، بادامی ( Almond)، باله (Ballerina)یا تابوتی و یا چاقویی (Stiletto) اشاره کرد.
یکی از مواد محبوب برای ایجاد کاشت ناخن های اکریلیک، پلی متیل متاکریلات اکریلیک است. با مخلوط کردن این پلیمر با یک مونومر( پرایمر) مایع، که معمولا اتیل متاکریلات با یک کند‌کننده واکنش است، یک خمیر نرم و انعطاف پذیر حاصل می‌شود. این ترکیب بلافاصله شروع به سخت شدن می‌کند تا آنکه بعد از چند دقیقه کاملا سخت می‌شود. یکی دیگر از مواد رایج ژل اکریلیک است، که حاوی مواد شیمیایی حساس به نور است، این مواد از سخت شدن این ژل قبل از آنکه در مقابل نور ماورا بنفش و LED با طول موج خاصی قرار گیرد جلوگیری می‌کند. بعضی از تکنیک‌های جدید نیز ابداع شده‌اند که باعث منسوخ شدن دو ماده ذکر شده در بالا شده‌اند. به عنوان مثال، تکنیک غوطه‌وری( پلی دیپ) که در آن ناخن‌ها ابتدا توسط بعضی مواد آستر و پوشش‌های کاور می‌شوند، سپس به طور مکرر ناخن توسط یک پوشش شفاف کاور شده و در داخل پودر غوطه‌ور می‌شود. فرآورده‌های مربوط به ناخن با تنوع رنگی فراوانی عرضه می‌شوند و به وسیله آنها می‌توان طرح‌های مختلفی را اجرا کرد از جمله کنتورها ، جرقه‌ها، و همچنین روش بسیار محبوب مانیکور فرانسوی.
یکی دیگر از مواد محبوب جایگزین اکریلیک یا ژل، پوشش‌های ناخن فایبرگلاس یا ابریشمی هستند. این نوع پوشش‌ها به این روش به دست می‌آیند که ابتدا قطعاتی از جنس فایبرگلاس، پارچه ابریشمی، یا مواد دیگر به اندازه سطح انگشت (یا تیپ های ناخن که قبلا متصل شده است) بریده می‌شوند و سپس بر روی صفحه ناخن توسط لایه‌ای از رزین یا چسب محکم چسبانده می‌شوند. کسانی که به مواد موجود در ترکیب‌های شیمیایی که قبلا اشاره شد حساسیت دارند، می‌توانند به طور جایگزین از این پوشش‌های ناخن استفاده کنند. از این پوشش‌ها همچنین می‌توان برای محافظت از ناخنهای شکسته شده نیز استفاده کرد، زیرا پوشش ابریشمی یا فایبرگلاس مانند یک لایه ناخن کاذب عمل کرده و از جدا شدن قطعات صفحه ناخن و یا آسیب دیدن آن جلوگیری می‌کنند.
از لحاظ تاریخی، کاشت ناخن نشانه‌های متعارفی از وضعیت افراد در سراسر جهان بوده‌اند:
- در زمان سلسله مینگ در چین، زنان اشراف ناخنهای بسیار بلندی استفاده می‌کردند که نشانه‌ای از آن بود که برخلاف افراد عادی آنها مجبور نیستند که کارهای دستی سخت انجام دهند.
- در قرن نوزدهم در یونان، زنان طبقه مرفه غالبا پوست پسته خالی بر روی ناخنهای خود می‌گذاشتند، و به این ترتیب گرایش به استفاده از ناخنهای اکستنشن در سراسر اروپا رواج پیدا کرد.
- زنان مصری از چسباندن ناخن ساخته شده از استخوان، عاج و طلا به عنوان نشانه‌ای از موقعیت اجتماعی خود استفاده می‌کردند، زیرا این نوع مواد از جمله مواد تجملی بودند که خرید آنها فقط توسط افراد ثروتمند امکان‌پذیر بود.
اولین تجارب ساخت ناخنهای اکستنشن با بکاربردن مونومر و پلیمر بر روی ناخن و بر روی یک فرم ساختاری نگهدارنده حاصل شدند. با سخت شدن این مواد و برداشتن ساختار نگهدارنده، این مواد شکل داده می‌شدند تا به صورت طبیعی به صفحه ناخن به نظر برسند. این مواد دندان‌سازی نوعی مواد شیمیایی بودند که در خانواده اکریلیک‌ها طبقه‌بندی می‌شدند، و به این ترتیب ناخنهای مصنوعی اکریلیک ساخته شدند. همه موادی که بعد از آن نیز مورد استفاده قرار گرفتند متعلق به خانواده اکریلیک‌ها بودند، اما عبارت «ناخنهای اکریلیک» مربوط به روشی است که در آن از مونومر مایع یا پلیمر پودری استفاده می‌شود.
اثرات کاشت ناخن بر روی سلامتی
مزیت‌های مشاهده شده در کاشت ناخن:
ناخنهای اکریلیک برای پوشاندن و بهبود ناخنهای شکسته، آسیب‌دیده، کوتاه و یا هرگونه ظاهر ناخوشایند ناخن‌ها کمک می‌کند. آنها همچنین از جویدن ناخن، شکستن و یا شکافتن آنها جلوگیری می‌کنند. از آنها می‌توان در مواردی که ناخنهای قوی یا بلند مطابق میل افراد بر روی دست آنها رشد نمی‌کند استفاده کرد. این مشکل را می‌توان با استفاده از تکنیک‌های ناخن‌سازی خاصی همچون لبه‌دار کردن، ناخنهای مجسمه‌ای، پوششدهی ناخن و یا پوششدهی اکریلیک رفع کرد. ناخنهای اکریلیک وقتی برداشته می‌شوند باعث نازک شدن ناخنهای طبیعی می‌شوند هرچند که هنگامی که بر روی ناخن قرار دارند دوام نسبتا زیادی دارند.
استفاده در موسیقی:
نوازندگانی که آلات موسیقی سیمی را می‌نوازند می‌توانند از ناخنهای اکستنشن به عنوان یک ابزار کمکی هنگام نواختن استفاده کنند. بعضی از نوازندگان گیتار مانند دون راس، دویل دایکس و جیمز تیلور از همین جهت معروف هستند. بسیاری از گیتاریست‌های پیشرفته و متوسط کلاسیک که با شیوه انگشتی می‌نوازند، از چندین نوع ناخن اکستنشن استفاده می‌کنند تا صدای روشن، واضح و پایداری از هریک از سیم‌ها ایجاد کنند. نوازندگان بسیاری از آلات موسیقی چینی، مانند جوکین (Guqin)، پیپا (Pipa)، و روآن (Ruan)، نیز به طور معمول از ناخنهای مصنوعی استفاده می‌کرده‌اند. حتی نواختن آلت موسیقی هندی به نام سارود نیز احتیاج به ناخن مصنوعی دارد. بسیاری از نوازندگان بری جلوگیری از سایش و شکستگی ناخنهای طبیعی در حین نوازندگی از ناخن مصنوعی استفاده می‌کنند.
